Η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών σε συνεργασία με τη Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών διοργανώνει συναυλία την Τρίτη 4 Ιουνίου 2019 ώρα 20:30, στον Χώρο Τέχνης και Πολιτισμού «Άρτεμις» στα Νέα Εκπαιδευτήρια Γ. Μαλιάρα (Πυθαγόρα 8 - Άλιμος).
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Εισαγωγική ομιλία της Μαρίας Ντούρου
Συνθέτις, Μουσικολόγος, Διδάκτωρ ΤΜΣ του ΕΚΠΑ, ΕΕΠ ΤΜΣ του Ιονίου Πανεπιστημίου
Γιώργος Παπαοικονόμου (3ο βραβείο) - Two But One (2019)
Κωνσταντίνος Λυκουριώτης (2ο βραβείο) - Χαμσίν (2019)
Διάλειμμα
Γιάννης Α. Παπαϊωάννου - Κουρσάρος / Συμφωνική Εικόνα ΑΚΙ-Ντ 70 (1939)
Χρίστος Ντόβας (1ο βραβείο) - Dawn (2019)
Γιάννης Α. Παπαϊωάννου - Τρεις Εικόνες / ΑΚΙ-Ντ 69 (1939)
Τη Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών διευθύνει ο Ιάκωβος Κονιτόπουλος
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Πληροφορίες: κα Τζωρτζίνα Μερεντίτη 6982 901813, e-mail: office@apho.gr
Γιάννης Α. Παπαϊωάννου
Γεννήθηκε το 1910 στην Καβάλα και πέθανε το 1989 στην Αθήνα. Άρχισε τις μουσικές του σπουδές σε ηλικία 6 ετών μελετώντας μόνος του πιάνο. Αργότερα συνέχισε τις σπουδές του στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα, με την Μ. Λασποπούλου πιάνο και τον Α. Κόντη σύνθεση, απ’όπου αποφοίτησε το 1934 με δίπλωμα πιάνου, θεωρητικών και σύνθεσης. Το 1928 - 29 υπήρξε μαθητής του Αιμ. Ριάδη για σύντομο χρονικό διάστημα. Η εξέλιξη του όμως είναι προϊόν της προσωπικής του μελέτης και έρευνας, ο ίδιος μάλιστα θεώρησε τον εαυτό του, ιδιαίτερα ως προς τις νεότερες τεχνικές σύνθεσης, αυτοδίδακτο.
Το 1949 - 50 ως υπότροφος της UNESCO, επισκέφτηκε μεγάλα μουσικά κέντρα της Ευρώπης παρακολουθώντας τις νεότερες συνθετικές τάσεις.
Κατά την ίδια περίοδο, εργάστηκε για ένα χρόνο κοντά στον Αρθούρο Ονεγκέρ, στο Παρίσι. Κατά την περίοδο 1951 - 61 δίδαξε Ιστορία της Μουσικής στο Εθνικό Εκπαιδευτήριο Αναβρύτων, ενώ κατά το διάστημα 1954 - 1976 ήταν καθηγητής ανώτερων θεωρητικών και σύνθεσης στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα. Παράλληλα όμως, από πολύ νωρίς μέχρι το θάνατό του, παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα ανώτερων θεωρητικών και σύνθεσης. Χαρακτηριστικό των μαθημάτων του, ήταν η προσωπική σχέση που ανέπτυσσε με τους μαθητές του, διδάσκοντας ως επί το πλείστον κατ’ ιδίαν, καθώς και η συστηματική του μεθοδικότητα στη μετάδοση της γνώσης. Το διδακτικό του έργο θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό, δεδομένου ότι υπήρξε ο πρώτος - και για μεγάλη περίοδο ο μόνος - στην Ελλάδα, που δίδαξε παράλληλα με τις παραδοσιακές και νεώτερες τεχνικές σύνθεσης. Οι περισσότεροι σημαντικοί Έλληνες συνθέτες, μουσικολόγοι και διευθυντές ορχήστρας της νεώτερης γενιάς, υπήρξαν μαθητές του.
Η συνθετική του δραστηριότητα αρχίζει από το 1931, ξεκινώντας στυλιστικά από τη χρήση «προχωρημένης αρμονίας», προχωρώντας στην ατονικότητα, τον δωδεκαφθογγισμό, τη σειραϊκή τεχνική, τη «μετασειραϊκή» και καταλήγοντας σε ένα «προσωπικό ύφος». Ο ίδιος διέκρινε στη συνθετική του δημιουργία τις εξής κατηγορίες: α) 1932 - 1938 Τάσεις προς Ιμπεριαλισμό, β) 1939 - 1943 Προσέγγιση στο Φολκλόρ και την «Εθνική Σχολή», γ) 1944 - 1952 Χρησιμοποίηση στοιχείων Βυζαντινής Μουσικής, δ) 1953 - 1962 Στροφή προς τις «νεώτερες τεχνικές» (ατονικότητα, δωδεκάφθογγο κλπ), χρήση ανατολικών τρόπων (1960 - 1962), ε) 1963 - 1965 Σειραϊκή και «μετασειραϊκή» τεχνική, στ) 1966-1989 «Τεχνική εντελώς προσωπική».
Τα περισσότερα έργα του έχουν εκτελεστεί επανειλημμένα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχουν μεταδοθεί από πολλούς ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Το 1953, η Συμφωνία του αρ. 3 βραβεύτηκε στον Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης «Βασίλισσα Ελισάβετ του Βελγίου» στις Βρυξέλλες. Το 1970 τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης, με το βραβείο «Gottfried von Herder». Το 1983 η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε το «Αριστείον Καλών Τεχνών».
Από το 1964 έως το 1975 υπήρξε ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος του «Ελληνικού Συνδέσμου Σύγχρονης Μουσικής» (Ε.Σ.ΣΥ.Μ.) και του Ελληνικού τμήματος της «Διεθνούς Εταιρείας Σύγχρονης Μουσικής» (Δ.Ε.Σ.Μ.). Από το 1948 έως τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών.
Με το έργο του και τη διδασκαλία του, ο Γιάννης Α. Παπαϊωάννου έχει ασκήσει πλατιά επίδραση στη νεώτερη Μουσική Σχολή της Ελλάδας και μπορεί να θεωρηθεί ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες του 20ου αιώνα.
Η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών έχει καθιερώσει πανελλήνιο διαγωνισμό σύνθεσης στη μνήμη του, ο οποίος πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια.
Τρεις Εικόνες για ορχήστρα ΑΚΙ-Ντ 69 (1939)
Οι Τρεις Εικόνες ολοκληρώθηκαν στις 24 Οκτωβρίου 1939. Ερμηνεύτηκαν για πρώτη φορά από τη Συμφωνική Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών και παρουσιάστηκαν από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών στις 21 Νοεμβρίου 1940 υπό τη διεύθυνση του Θεόδωρου Βαβαγιάννη. Το έργο ανήκει στην πρώτη περίοδο της συνθετικής δημιουργίας του Παπαϊωάννου, κατά την οποία οι ιμπρεσσιονιστικές τάσεις και μία εντελώς προσωπική θεώρηση διευρυμένης τονικής αρμονίας σκιαγραφούν το μουσικό συντακτικό του συνθέτη.
Η πρώτη εικόνα αποδίδει μουσικά το Σεληνόφως. Ο αρχικός εντεκάφθογγος θεματικός σχηματισμός, οι σαφείς τονικές αναφορές, αλλά και οι εμβόλιμες πεντατονικές κλίμακες συνθέτουν το νυχτερινό τοπίο, στο οποίο οι λυρικές μελωδικές γραμμές των ξύλινων πνευστών ξεδιπλώνονται πάνω στο ηχητικό φόντο των εγχόρδων.
Στο Ακρογιάλι η θάλασσα αλλάζει συνεχώς πρόσωπα με την παράθεση κυματοειδών μελωδικορυθμικών μορφωμάτων, ενώ σύντομες μελωδικές φράσεις επανέρχονται και μετεξελίσσονται μεταφέροντας την αέναη κίνηση του υγρού στοιχείου.
Στην τρίτη εικόνα το τοπίο διαφοροποιείται ολοσχερώς. Στο Βουνό τα χρώματα είναι ζωηρά. Μία μουσική φράση παρουσιάζεται σχεδόν εμμονικά
και γύρω της περιστρέφονται ποικίλες μουσικές ιδέες αντιθετικού και ταυτόχρονα ελληνικού χαρακτήρα. Τέλος, επανεμφανίζονται οι βασικοί θεματικοί σχηματισμοί των δύο προηγούμενων εικόνων σε μία διαδικασία ανακεφαλαίωσης του υλικού και κορύφωσης του έργου.
Μαρία Ντούρου
Κουρσάρος/Συμφωνική Εικόνα για ορχήστρα ΑΚΙ-Ντ 70 (1939)
Ο Κουρσάρος ολοκληρώθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1939. Ερμηνεύτηκε για πρώτη φορά από τη Συμφωνική Ορχήστρα του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών και παρουσιάστηκε στις 20 Μαρτίου 1941 υπό τη διεύθυνση του Αντίοχου Ευαγγελάτου. Το έργο είναι εμπνευσμένο από το επικό ποίημα του Κωστή Παλαμά Η Φλογέρα του Βασιλιά. Στο εξώφυλλο του χειρόγραφου αναγράφονται οι εξής στίχοι: “Της επικής μου θάλασσας τη γαληνιά τη δέρνουν - παθητικές ανεμικές και λυρικά μελτέμια…”.
Αέρινες μελωδικές γραμμές που εναλλάσσονται με στομφώδη περάσματα και επιμέρους κορυφώσεις, πλαισιώνουν τη βασική θεματική ιδέα της συμφωνικής εικόνας. Η επεξεργασία των μορφοπλαστικών στοιχείων, η σφιχτοδεμένη δομή, η ενορχηστρωτική τελειότητα και η επιδέξια αρμονική γλώσσα συνθέτουν ένα έργο έντονα δραματικό με επικό και συνάμα λυρικό χαρακτήρα, το οποίο “μεταφράζει” πιστά στη μουσική γλώσσα το νόημα των στίχων.
Η Σοφία Σπανούδη είχε γράψει: “Στο συμφωνικό φόντο του έργου κυμαίνεται μία ιδιότυπη ατμόσφαιρα… που φανερώνει τον μουσικό ζωγράφο του μέλλοντος” (Αθηναϊκά Νέα, 28.03.1944).
Μαρία Ντούρου
Χρίστος Ντόβας
Ο Χρίστος Ντόβας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1989. Σπούδασε ανώτερα θεωρητικά και πιάνο στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Είναι αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. και της Τάξης Σύνθεσης του Χρήστου Σαμαρά. Σπούδασε (υπότροφος του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση) σε μεταπτυχιακό επίπεδο Σύνθεση στο Lund University της Σουηδίας με καθηγητή τον Luca Francesconi. Εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή με υποτροφία του ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ. στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. (επιβλέπων καθηγητής, Χρήστος Σαμαράς).
Οι συνθέσεις του, για τις οποίες διακρίθηκε σε πανελλαδικό και διεθνές επίπεδο, περιλαμβάνουν μουσική για ορχήστρα, χορωδία, σόλο όργανα, μουσική δωματίου, ηλεκτρακουστική μουσική, μουσική για θέατρο και για σύγχρονο χορό. Πολλές από αυτές έχουν παιχτεί από μουσικά σύνολα και ορχήστρες στην Ελλάδα και το εξωτερικό όπως: Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης (GR), Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής (GR), κουαρτέτο L' Anima (GR), Helsingborg Symphony Orchestra (SE), Uppsala Chamber Orchestra (SE), Aarhus Sinfonieta (DK), Mimitabu (SE), Kreutzer Quartet (UK), Musica Vitae (SE) κ.ά.
Έχει βραβευτεί για τις συνθέσεις του από την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών στους διαγωνισμούς σύνθεσης στη Μνήμη Δ. Δραγατάκη (7ος και 8ος : Α' Βραβείο, 4ος : Β' Βραβείο) και στη Μνήμη Γιάννη Α. Παπαϊωάννου (15ος : Α' Βραβείο, 12ος : Β' Βραβείο). Το 2013 και το 2015 διακρίθηκε στο Νορδικό Φεστιβάλ Νέων Συνθετών «Ung Nordisk Musik Festival». Ήταν, επίσης, φιναλίστ στον Σκανδιναβικό Διαγωνισμό Σύνθεσης για Ορχήστρα «Uppsala Composition Competition 2014». Τα έργα του έχουν μεταδοθεί από την Κρατική Σουηδική Ραδιοφωνία «Sveriges Radio P2» και έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου του Λούντ «Lund University Editions».
Διδάσκει πιάνο και θεωρητικά στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας Θεσσαλονίκης και διευθύνει τη χορωδία του Συλλόγου Αποφοίτων του North College.
Dawn (2019) (1ο Βραβείο)
Ο συνθέτης σημειώνει τα εξής για το έργο του αυτό: "Τα χρώματα της χαραυγής αποτελούν τη βασική ιδέα για τη δημιουργία του έργου Dawn. Το έργο αναπτύσσεται μέσα από επίμονες εμφανίσεις παρόμοιων μελωδικών γραμμών. Αυτές οι γραμμές, αρχικά ήρεμες και σκοτεινές, ξετυλίγονται σταδιακά μέσα από ροές που παίζονται με διαφορετικές ταχύτητες και χρώματα και οδηγούνται σε σημεία σύγκλισης".
Κωνσταντίνος Λυκουριώτης
Φοιτητής Καλών Τεχνών στο πέμπτο έτος, Μουσικών Σπουδών ΑΠΘ, τάξη σύνθεσης Χ. Σαμαρά. Διπλωματούχος κιθαριστής, τάξη Φ. Κουτσοθόδωρου. Πτυχιούχος ανώτερων θεωρητικών, τάξη Θ. Γκρούνη. Μετείχε σε σεμινάρια διεύθυνσης, κιθάρας, μονωδίας, μουσικής ανάλυσης, βυζαντινής μουσικής και μουσικής εκπαίδευσης. Διδάχτηκε μεταξύ άλλων από G. Reichenbach, Κ Κοτσιώλη, M. Krilovici, Γ. Σακαλλιέρο, Ε. Δαμιανού, Θ. Μπιλιλή, Κ. Χάρδα, Κ Τσούγκρα, Ε. Λαπιδάκη. Η εργογραφία του περιλαμβάνει ευρύ φάσμα ηχογραφημένων συνθέσεων. Το 2013, η Συμφωνική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης εκτέλεσε τα έργα του «Από το Θάνατο στη Ζωή» και «Ζυγάκτης». Το 2016, έλαβε 1ο βραβείο σύνθεσης στο 3rd International Guitar Festival of Thessaloniki με το έργο «Efterpon» που εκδόθηκε και διατίθεται παγκόσμια από τον καναδικό εκδοτικό οίκο «Les Productions D’oZ». Το 2019 μετείχε με το έργο του «Hypolais» στο εργαστήριο σύνθεσης του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, το οποίο εκτελέστηκε από το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής στο Μ.Μ.Α. υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Ιάκωβου Κονιτόπουλου. Συμμετείχε στην κριτική επιτροπή των διαγωνισμών εκτέλεσης κλασικής κιθάρας και σύνθεσης στο 6th International Guitar Festival of Thessaloniki. Εργάζεται ως καθηγητής κιθάρας και θεωρητικών σε δημοτικό ωδείο. Ίδρυσε τη μικτή χορωδία «Saint Paul», το γυναικείο φωνητικό σύνολο «Ίχναι» και τη μικτή χορωδία Προχώματος. Είναι πολιτικός επιστήμων με μεταπτυχιακή ειδίκευση στην Πολιτική Φιλοσοφία.
Χαμσίν (2019) (2ο Βραβείο)
Εισαγωγικά αναφέρει ο συνθέτης για το έργο του αυτό: "Άνεμος της ερήμου, ζεστή θύελλα που ξεσπά αιφνίδια με διάρκεια, δύναμη και ορμή μαστιγώνοντας τα πάντα στο πέρασμά της και καθιστώντας ανίσχυρη κάθε αντίδραση. Είναι σκόνη που μουδιάζει τις αισθήσεις· θολώνει την όραση, εξασθενεί την ακοή, αλλοιώνει τη γεύση. Τα πάντα εκμηδενίζονται στο κίτρινο πέπλο της άμμου. Φόβος, ένταση, ένστικτο, παθητικότητα. Μόνη επιλογή η υπομονή, μοναδικός στόχος η επιβίωση. Ο κίνδυνος θα περάσει. Η κάθαρση θα επέλθει".
Γιώργος Παπαοικονόμου
Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1993. Ξεκίνησε τις μουσικές του σπουδές σε ηλικία 10 ετών στη Φιλαρμονική του Δήμου Αλεξανδρούπολης (διευθ. Β. Αγγελίδης). Έπειτα, ξεκίνησε σπουδές κλασικής κιθάρας και θεωρητικών στο Δημοτικό Ωδείο Αλεξανδρούπολης από όπου και πήρε το πτυχίο Αρμονίας το 2013 (τάξη Αργύρη Δεβετζή). Το 2015 πήρε το πτυχίο Αντίστιξης και το 2018 το πτυχίο Φυγής (τάξη Βασίλη Κίτσου). Από το 2011 φοιτά στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. στην κατεύθυνση της Σύνθεσης με υπεύθυνο καθηγητή το Χρήστο Σαμαρά. Έργα του έχουν παιχτεί στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και τη Λάρισα. Το έργο του “Tempus” για 6 εκτελεστές βραβεύτηκε στον 13ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Σύνθεσης στη μνήμη του Γιάννη Α. Παπαϊωάννου αποσπώντας το δεύτερο βραβείο -για το οποίο έλαβε και Αριστείο από το Α.Π.Θ για τις σημαντικότερες διακρίσεις του 2015- και το έργο του “Focus” για 8 εκτελεστές βραβεύτηκε στον 1ο Διαγωνισμό Σύνθεσης «Γιώργος Σισιλιάνος» αποσπώντας το τρίτο βραβείο. Το 2017 επιλέχθηκε να συμμετάσχει στον διαγωνισμό σύνθεσης Antonin Dvorak της Τσεχίας από όπου και έλαβε το 3ο βραβείο. Στον ίδιο διαγωνισμό πήρε πάλι το 3ο βραβείο και την επόμενη χρονιά. Έχει συμμετάσχει στο Εργαστήριο Σύνθεσης Νέων Συνθετών του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών το 2017. Είναι πτυχιούχος κλασικής κιθάρας (2017, άριστα παμψηφεί, τάξη Λουκίας Σαμούρκα) και συνεχίζει για το δίπλωμα.
Two But One (2019) (3ο Βραβείο)
Ο συνθέτης λέει για το έργο του: "Στο έργο Two But One για ορχήστρα ο βασικός στόχος που τέθηκε κατά την προσυνθετική διαδικασία ήταν η διατήρηση του ενδιαφέροντος του ακροατή και η διαχείριση της έννοιας του κορεσμού στη μουσική δραματουργία, ακόμη κι αν το φθογγικό υλικό, ή τα διάφορα μικροδομικά στοιχεία (πχ μελωδίες ή χαρακτηριστικά ρυθμικά μοτίβα) είναι σχετικά περιορισμένα. Ο κύριος τρόπος με τον οποίον επιτυγχάνεται ο παραπάνω στόχος είναι οι έντονες αντιθέσεις ηχοχρωμάτων και υφών, όπως επίσης και η αλλαγή του ρόλου των εκάστοτε μικροδομικών στοιχείων (πχ ακριβώς τα ίδια στοιχεία αλλού έχουν κύριο ρόλο, αλλού είναι κρυμμένα ή αλλού υπάρχουν μόνον ως νύξεις στοχεύοντας στην ενεργοποίηση της μνήμης ή/και το υποσυνείδητο του ακροατή).
Από αυτή την προσυνθετική πρόθεση προκύπτει και ο τίτλος του έργου: Μακροδομικά υπάρχουν δύο βασικές ενότητες, που λόγω του παρόμοιου ρυθμομελωδικού υλικού μπορεί να ακουστούν και ως μία, όμως λόγω της διαφοράς στην επεξεργασία και των αντιθέσεων στον υφολογικό τους χαρακτήρα, μπορούν να ακουστούν και ως δύο, ή παραπάνω".
Ιάκωβος Κονιτόπουλος
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1963. Σπούδασε ανώτερα θεωρητικά με τους Κώστα Σαμσαρέλο και Δημήτρη Δραγατάκη, σύνθεση και διεύθυνση ορχήστρας με τον Θόδωρο Αντωνίου. Το 1997 πήρε δίπλωμα σύνθεσης με άριστα παμψηφεί, Α΄ βραβείο και χρηματικό έπαθλο στη μνήμη του Μάνου Χατζιδάκι.
Ως μαέστρος και συνθέτης έχει συνεργαστεί με διάφορα ωδεία και δήμους της χώρας, με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, την Καμεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, το Φεστιβάλ Αθηνών, την Ορχήστρα των Χρωμάτων, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, την Εθνική Λυρική Σκηνή, τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων, την Ορχήστρα Πατρών, το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής, το Σύνολο Νέας Μουσικής του Δήμου Αθηναίων, την ALEA III του Πανεπιστημίου της Βοστόνης, το Ρομαντικό Κέντρο G. P. Vieusseux και το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, τον Δήμο και το Πανεπιστήμιο της Παβίας, την EXPO 2015 του Μιλάνου κ. ά.
Έργα του έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Αγγλία, Αυστρία, Γερμανία, Τουρκία, Ιταλία, ΗΠΑ, Αυστραλία, Βουλγαρία κ.α.). Έχει γράψει μουσική για το θέατρο, το ΜΜΑ, την Εθνική Λυρική Σκηνή, την Ορχήστρα Πατρών, την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, την Ελληνική Ραδιοφωνία / Γ΄ Πρόγραμμα και για πολλούς διακεκριμένους Έλληνες και ξένους σολίστ και ελληνικά φεστιβάλ.
Διευθύνει το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής, είναι ο Γεν. Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών και έχει τη διεύθυνση παραγωγής των συναυλιών της.
Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών
Η Φιλαρμόνια ξεκίνησε τη διαδρομή της τον Νοέμβριο του 2016 θέτοντας ως καταστατικό στόχο της να ασχοληθεί συστηματικά με τον καλλιτεχνικό και πνευματικό θησαυρό που αποτελεί τη νεοελληνική έντεχνη μουσική δημιουργία. Ιδρύθηκε με στόχο να εκτελεί, να ηχογραφεί και εν γένει να προβάλλει την πιο αδικημένη ίσως από τις τέχνες, την έντεχνη μουσική που δημιουργήθηκε και καλλιεργήθηκε κατά το 19ο, τον 20ο και 21ο αιώνα εντός ή εκτός των ελληνικών συνόρων από Έλληνες ή ελληνικής καταγωγής συνθέτες. Πρόκειται για ένα σημαντικό κλάδο του Νεοελληνικού Πολιτισμού που μέχρι σήμερα δεν έχει προβληθεί όσο του αξίζει.
Σημαντικό μέρος των έργων που εκτελούνται από την ορχήστρα έχει ανακαλυφθεί και αποκατασταθεί από τη μουσικολογική έρευνα που υλοποιείται με διάφορες μορφές και σε διάφορα επίπεδα στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Πρόεδρος της Ορχήστρας είναι ο Καθηγητής Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διευθυντής του Εργαστηρίου Μελέτης της Νεοελληνικής Μουσικής, Νίκος Μαλιάρας. Την Καλλιτεχνική Διεύθυνση της Ορχήστρας ανέλαβε ο διεθνώς καταξιωμένος μαέστρος και πολύ γνωστός για την έρευνά του στο πεδίο της Νεοελληνικής Μουσικής, πρώην Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, Βύρων Φιδετζής.
Στις συναυλίες περιλαμβάνεται πάντοτε ένα ελληνικό έργο, όπως και έργα του διεθνούς ρεπερτορίου που, παρόλη την αξία τους είναι ελάχιστα γνωστά στο ελληνικό κοινό.
Στη μέχρι τώρα διαδρομή της, η Φιλαρμόνια έχει ερμηνεύσει σπάνια έργα των Νικολάου Χαλικιόπουλου Μάντζαρου, Παύλου Καρρέρ, Ιωσήφ - Μιχαήλ Στρατίκου, Δημητρίου Λάλιου, Διονυσίου Ροδοθεάτου, Μανώλη Καλομοίρη, Βασίλη Καλαφάτη, Νίκου Σκαλκώτα, Δημήτρη Μητρόπουλου, Γιάννη Α. Παπαϊωάννου, Θεόδωρου Καρυωτάκη, Δημήτρη Θέμελη, Περικλή Κούκου, Πέτρου Πετρίδη, Θόδωρου Αντωνίου και άλλων Ελλήνων συνθετών της σύγχρονης περιόδου, αλλά και έργα Mozart, Haydn, Beethoven, Schubert, Mendelssohn, Tchaikovsky, Arensky, Kalinnikov, Liszt, Brahms κ.ά., και έχει αποσπάσει θετικότατες κριτικές του Τύπου.
Έχει ερμηνεύσει πολλά έργα Ελλήνων συνθετών σε παγκόσμια εκτέλεση, όπως το /Requiem/του Δημήτρη Λάλιου, έργο του 1889, το οποίο παρέμεινε για 130 περίπου χρόνια ανεκτέλεστο, τη συμφωνία σε σι ελάσσονα της Ελένης Λαμπίρη.
Στην πρώτη της εμφάνιση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, μετά από πρόσκληση του Συλλόγου "Οι φίλοι της Μουσικής", η Φιλαρμόνια συμμετείχε στον εορτασμό για τη συμπλήρωση των 20 ετών από τη λειτουργία της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης "Λίλιαν Βουδούρη" με την πρώτη πανελλήνια εκτέλεση δύο νεοανακαλυφθέντων έργων του Νίκου Σκαλκώτα. Τον Ιούνιο του 2018 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζοντας για πρώτη φορά μετά από 70 χρόνια σιωπής, την όπερα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη "Περουζέ".
Έχει επίσης ολοκληρώσει τις ηχογραφήσεις τριών ψηφιακών δίσκων με έργα συμφωνικά των Βασίλη Καλαφάτη, Νίκου Σκαλκώτα και Γιάννη Α. Παπαϊωάννου με τον διεθνούς φήμης tonmeister Hans Kipfer, τα οποία προγραμματίζεται να κυκλοφορήσουν σύντομα από τις διεθνείς εταιρίες BIS και NAXOS. Όλα τα έργα είναι σε πρώτες παγκόσμιες ηχογραφήσεις.
Έδρα της Ορχήστρας είναι ο Χώρος Τέχνης και Πολιτισμού "Άρτεμις", Πυθαγόρα 8 στον Άλιμο.
Δελτίο Τύπου
